Wat doe je de laatste dag voor vertrek? Nou geloof me, een hele hoop! Boodschappen doen voor het thuisfront, de tuin vertrekklaar maken, de laatste administratie doen (komende weken worden de rekeningen wellicht wat later betaald…). Nog een paar spullen in de tassen, fiets opladen, proefrondje rijden. De fiets houdt zich uitstekend!

En mensen bellen, afscheid nemen.. Laatste fysio: het is goed dat Carolien me nog even ‘kraakt’, alle wervels los en de nek weer recht. Ik kan er weer tegenaan! O ja, gisteren nog een bezoek aan de tandarts gebracht; gelukkig zonder de uitkomst: ‘nou meneer Stoop, komt u volgende week maar terug voor een hoogst noodzakelijke wortelkanaal behandeling’. Dát had ik dan aan een franse tandarts / automonteur / boer / burgemeester overgelaten. Want dat kunnen ze in het zuiden: beroepen combineren. Wel zo efficiënt: terwijl je je gebit laat verzorgen, wordt in de tussentijd je fiets gerepareerd, nadat je je tent op zijn boerenerf hebt opgezet, met gemeentelijke vergunning!
Maar toch ben ik meer verguld met de diagnose: ‘déze keer.. géén gaatjes’.

Mijn fiets. Laat ik het daar nog even over hebben. Een boot draagt een naam. Zelfs de nederlandse treinen hebben een naam. En voor de nationale luchtvloot worden prijsuitreikingen uitgeschreven om een passende belettering op de romp te schilderen. Maar mijn fiets? Oké, ik heb mijzelf met lichte ironie ‘Bikingbanker’ gedoopt, maar hoe zou ik mijn fiets moeten noemen.. Zal ik daar eens een passende prijsuitreiking voor uitschrijven…? Met een officiële trekking van de winnaar door een beëdigd notaris (hé Leonard, werk aan de winkel!). Wat dachten jullie daarvan??

Nu ja, ik merk het wel of dit idee wordt gedragen. Ben benieuwd tot welke originele, grappige, pikante, of wellicht uiterst flauwe, maar oh zo welkome (zie onder) suggesties jullie komen. Ik zet er in ieder geval een mooie fles wijn op, zo’n grote magnum (oké Lange, moet ik ónze weddenschap winnen). Uitreiking na terugkomst, met eervolle vermelding op dit blog, met foto.

Tot slot: ik heb toch een ander tentje gekocht. Het gewicht moest echt gereduceerd worden en dit was een van de ‘pijn’punten op mijn bagagelijst: 3,5 kg. Met de nieuwe tent (Nordisk 1p, in de aanbieding bij Bever) is dit ca. 2 kg minder geworden. In de tent nét voldoende ruimte voor mij en de fietstassen, maar de kans bestaat dat ik buiten moet blijven liggen…

En thuis een en al geheimzinnigheid: zou er dan toch een afscheidscommittee klaar staan? Komt de Koningin dan echt langs? Ik moet de vlag en wimpel nog strijken; nu maar hopen dat er niet te veel mottengaten in het vaandel zitten.. Maar eerst nog even Koninginnenach’. Geen Haagse deze keer, want die bestaat niet meer, nee, gewoon een Lèidse: één afzakkertje voor het slapen gaan.
Morgen is D-day (Daargaanwedandag, met Leids accent*)

*doet me denken aan: ‘Cocosmacroon’ en ‘Watdanjuh’, twee prachtige namen van de boten van Peter Labrujere in de Leidse grachten. Als dat geen inspiratie biedt….?