Hé volgers! Al enige tijd geen activiteit op dit blog gezien? Tijd om daar verandering in te brengen.. Tijd voor een nieuw plan, een P-plan: het Pyreneeën-plan!
Andere hikers hebben mij op een nieuw spoor gezet; niet in de sporen van Don Quijote, maar in het spoor van een leuke wandeling. Een lange wandeling vooral. Eentje met aardig wat kilometers, maar ook met een flink aantal hoogtemeters, omhoog en omlaag.
>> 820km afstand in het platte vlak; in 3D 46km omhoog en ook weer 46 km omlaag. En dat allemaal in 45 dagtrajecten <<
De Trans Pirineos: van kust tot kust; van de Atlantische Oceaan bij Cabo de Higuer op de grens van Spanje en Frankrijk, naar de Middellandse Zee bij Cap de Creus, ook bij de grens. Van zeeniveau naar zeeniveau, met tussendoor een heleboel stijgen en dalen. En heel veel prachtige natuur onderweg!
Op deze site zie je een mooi kaartje van de tocht, dwars door het grens-gebergte tussen Frankrijk en Spanje. Er zijn 3 routes door de Pyreneeën: de GR10, de GR11 en de HRP (Haute Route Pyrénéenne). De GR10 aan de Franse kant van de keten; groener, maar (om die reden) ook natter. De HRP grotendeels over de toppen van het gebergte, dat grotendeels de natuurlijke grens vormt tussen beide landen. En tenslotte de GR11 aan de Spaanse kant; droog, woest en ruiger dan zijn Franse zusje. De HRP volgt overigens delen van de GR11, dus die toppen kom ik wel tegen.
Ik ga de route volgen volgens het boekje van Brian Johnson – The GR11 Trail. De GR11 volgt in principe 45 trajecten, van dorpje naar dorpje of soms alleen naar een hut of refugio/noodbivak. Er bestaat dus de mogelijkheid om in een bed of op een brits te overnachten, maar dat maakt de tocht minder avontuurlijk, nietwaar?
Dus wat doe je als je van een beetje uitdaging houdt: dan sjouw je de hele route een tentje mee in je rugzak, en een slaapzak en -matje en wat kookspullen. Je zal maar eens een leuk bergmeertje tegenkomen, dat zó mooi is, dat je er wil blijven; dat je er de zonsondergang wil meemaken en wakker wil worden als de eerste zonnestralen de toppen goud kleuren. Die intense ervaring is het waard om wat meer kilo’s mee te sjouwen, maar als het plenst van de regen is het toch ook wel lekker om in een herberg onder de dekens te kruipen..
>> “In meinem Herzen liegt eine kleine Flocke, eben geboren, ein Ei: Sehnsucht nach den Pyrenäen.” (Kurt Tucholsky – Ein Pyrenäenbuch) <<
Kortom: een nieuw avontuur, dat weliswaar volgens het boekje 45 dagtrajecten kent, maar waarvoor ik 2 maanden wil uittrekken. Zonder haast, zonder stress, gewoon af en toe een rustdag, of wasdag, of schrijfdag. Naar gelang wat (hard) nodig is, of waar ik zin in heb. Want natuurlijk ga ik weer het blog bijhouden. Dat weliswaar anders zal zijn dan tijdens mijn fietstocht naar -en door- Spanje, want je komt in de bergen nu eenmaal minder mensen tegen (denk ik..), maar de tocht zal zeker weer leuke situaties opleveren en bovendien willen jullie ongetwijfeld weten hoe het is om in een tentje te liggen op 2500m hoogte, met uitzicht op besneeuwde toppen en een fonkelende sterrenhemel.
Gade geslagen door één van de dertig beren die er schijnen te leven.
Op 24 Augustus a.s. reis ik met de trein via Rotterdam-Parijs naar Hendaye (Fr.) -Hondarribia/Irun (Sp.). Jan komt vanuit Spanje, Alicante, via Bilbao en San Sebastian ook naar de grensplaats, samen met Rianne. Vanaf de 25e trekken we gedurende een week gezamenlijk door het eerste stuk van de glooiende Pyreneeën in Baskenland. Overnachten doen we in hostals en albergues. In Ochagavía verlaten zij de tocht om via Pamplona terug naar Bilbao te reizen, voor hun terugvlucht naar NL.
Ik loop dan, na veel gezelligheid, in m’n eentje verder…
Met de google coördinaten kan je zien hoe ver ik ben gevorderd en waar ik daarna mijn kamp opsla. Zo wandel je gewoon een eindje mee, toch?
…of een koud biertje! 😀
Biking & Hiking Banker 