Zuidwaarts: ‘Into the Wild’!

Welkom! De fietsreis gaat voort, verder zuidwaarts: ‘Into the Wild’. Naar het wilde zuiden van Spanje: naar Andalusía, regio van paarden, fiere ruiters met breedgerande zwarte hoeden, strenge zigeuners, wilde dansen en muziek, muziek, muziek!

Opzwepende Spaanse gitaren, rauwe vrouwenstemmen en klappende handen in de traditionele Flamenco. Melancholische klanken, met Arabische invoeden, zoals zo mooi te horen is in een fragment van de film Vengo van Tony Gatlif (2000).

Zuidwaarts dus, naar Sevilla, de hoofdstad van deze zuidelijke autonome regio. Voor wie mijn blog voor het eerst bezoekt: in 2011 vertrok ik op de fiets vanaf huis, om na 8 weken en 3000 km fietsen in Valencia af te stappen.
Om af te kikken reed ik nog een rondje van 300 km op de Balearen, heerlijk!

Een onvergetelijke ervaring, die naar meer smaakte. Mijn oorspronkelijke plan om in 2011 naar Sevilla te fietsen bleek alleen íets te hoog gegrepen voor de tijd die ik gereserveerd had. Dus dat traject ligt nog op mij te wachten, geduldig, tot de tijd rijp is. En dat moment is nu aangebroken!

Rocinante uit de stalling, de ketting gesmeerd, de spaken gepoetst, de tas weer gepakt. Op naar Valencia, waar ik eind april 2015 de tocht ga hervatten, op het punt waar ik gebleven was. Vanaf het vliegveld ongeveer 45 km naar de Via Verde ‘Ojos Negros‘, een 130 km lang traject over een voormalige spoorlijn naar Teruel, de hoofdstad van de gelijknamige provincie, waar ik het traject uit het boekje van Benjaminse weer ga oppakken. Op Google Earth ziet dat traject er zo uit (het gedownloade kmz-bestand is te openen in Google Earth; samen met de twee route-links op mijn blogpagina Route zie je de volledige fietsreis!).

Net als in 2011 plaats ik mijn berichten tijdens de tocht op de Reisverslagen pagina en jouw reacties daarop zijn meer dan welkom! Voor mij een leuke stimulans om onderweg weer in de digitale pen te klimmen. Ik hoop jullie in de maand mei weer te kunnen boeien met mijn wederwaardigheden en anekdotes van opmerkelijke gebeurtenissen. Die moeten mij natuurlijk wel ten deel vallen, maar daarover maak ik mij geen zorgen: het bewijs is in 2011 geleverd. Lezen jullie ook nu weer mee?