Cirkel weer rond

Glimp van de Puig Major, hoogste berg op Mallorca, 1.445m

En dán ben je ineens weer terug in Palma de Mallorca, de hoofstad die vanaf de zee wordt gedomineerd door de imposante kathedraal. Zo immens, dat ‘ie met moeite van dichtbij in zijn geheel op de foto is te krijgen.

Volgens internet zijn de kathedraal, het Palacio Real en de rambla (Passeig des Born) drie van de tien highlights van de stad, dus ook die bezocht ik vandaag. Eén van de andere, de Ferrocarril de Sóller, het spoorlijntje, zag ik daar al (en die heb ik bovendien al eens bereden in 2002).

Ik schrijf dit op een druk terras met lokalen en toeristen, onder het lommerrijke gebladerte van enkele platanen (hoe kan het ook anders op een Spaans terras). Dus een copa de rosado mag ook hier niet ontbreken.

Het personeel is snel en zeer vriendelijk, met één mits: je wordt standaard in het Engels te woord gestaan, zelfs wanneer je hen in (zo goed mogelijk) Spaans aanspreekt. Tsja, toeristen.. Maar misschien is mijn accent na dagen op de fiets niet zo helder meer!

Dat brengt me op de sensatie dat ik weer moet wennen aan de kakafonie van geluiden in de stad. De mensen, het verkeer (een truck leegde zojuist een glasbak die naast het terras staat), af en toe een sirene.. Dat komt altijd even ‘binnen”, na dagen van ‘afzondering’ in de bergen (wat natuurlijk veel dramatischer klinkt dan het is, maar toch).

De kathedraal was van binnen ook gigantisch. Met veel gekleurde, gebrandschilderde ramen en enkele zilveren altaarstukken (betaald door de armen, denk ik altijd bij dit soort relikwieën), zo groot, dat ze door 10/15 sterke M/V gedragen moeten worden. Je kon op verschillende plekken een kaarsje kopen om aan te steken..

Het Palacio Real de la Almudaina, daarentegen, vond ik veel interessanter, want het herbergt historie van voor-christelijke culturen (resten van vóór AD), van romeinse en islamitische overheersers (met o.a. baños Árabes) en het huidige (zwaar gerestaureerde) uiterlijk dat de koningen Jaime I, Jaime II en Sancho I, en nog een hele lijst christelijke koningen hebben laten (ver)bouwen.

In één zaal stond opgetekend dat daar Jaime I van Aragon het overwinningspact had gesloten op Abu Yahya, Wāli (gouverneur) van het Almohaden-rijk onder al Andalus, op 31 december 1229. ’n Aardig nieuwjaars cadeautje voor de huidige gemeenschap van Medina Mayurqa, het huidige Palma de Mallorca. Een tafel symboliseerde de acte.

Prachtige robuste zalen met grote wandtapijten, waar een zacht windje door de open ramen vrij spel op had. Buiten, door die open ramen, kwamen ook de geluiden van de hedendaagse tijd naar binnen, muziek, stemmen, en soms duidelijk: ‘very good price, my friend’.

Door één raam aan zeezijde waren twee kollosale cruiseschepen zichtbaar, die bij de minste golfslag leken te kunnen kapseizen, zo buiten proporties zag de opbouw op het vaargedeelte er uit.

Binnen ademde rust en plechtigheid. Schilderijen van opeenvolgende overheersers keken eigenlijk best vriendelijk op de kijker neer. Dat moet Abu Yahya anders hebben ervaren…

Jaime I, of Jacobus I, el conquistador

Zijn zoon Jaap (‘Japie’ voor intimi) de 2e, koning van Mallorca

En zo rond ik mijn tocht in stijl af, onder het toeziend oog van strijders, die íets meer hebben moeten doen dan met een vervoermiddel het eiland te ontdekken. Ik heb dan wel Rocinante bij me en een multitool met een (overigens verrassend scherp) mes, maar de Jaimes gingen met échte paarden over de bergen en met zwaarden, die vanaf de grond tot hun borst rijkten, om het eiland voor mij veilig te maken.. Oei, kan ik dat zo wel zeggen? 🤔 Ik twijfel, maar ja, het staat er al..

De cirkel van strijd en vrede, van verleden en heden, van goed en kwaad, van… ja hoor ‘es, het was maar een fietstochtje hoor!