Over een lus in de weg, een boottocht en een norse huttenwaard

Wo. 9 okt. Prachtig weer, beetje wind. 41 km gefietst.

Ik zit nu op de totaalafstand van ca. 290 km in 5 dagen (de aankomst dag, met 4 km van het vliegveld naar hotel, niet meegerekend), dus een kleine 60 per dag. Niet bijzonder veel, maar met vandaag is dat niet verwonderlijk. Een dag van fors stijgen, steil afdalen en daarna van een heerlijke lunch in een simpel eettentje in de pittoreske haven van Sa Calobra, met een medefietser (Duitser), in afwachting van de boot, (hûh de boot?) van Sa Calobra naar Port de Sóller.

De natuurlijk haven Sa Calobra

Ja, de boot, dat zag ik in het fietsboekje dat ik heb gekocht voor de voorbereiding; het boekje heb ik wel bij me, maar eigenlijk gebruik ik het niet, want ik heb de gpx-coördinaten van het boekje op m’n telefoon geladen, zodat alles in Locus Map zichtbaar is (zo heb ik overigens wel meer bij me dat ik best thuis had kunnen laten..).

De tocht naar Sa Calobra was een belevenis: eerst met talloze haarspeldbochten omhoog, met in het allerkleinste verzet een snelheid van niet meer dan 5 km/uur, maar daarna kwàm er toch een afdaling..! 10 km met haarspeldbochten, die grote touringcars met veel moeite en uiterst voorzichtig moesten nemen. En als klap op de afdalingsvuurpijl een lus in de weg, die onder zichzelf door draait (Coll dels Reis).

Even verderop waren de rotsen aan weerskanten van de weg elkaar zo dicht genaderd, dat er bijna een soort natuurlijke tunnel was ontstaan, precies breed genoeg voor de bussen. Spektakel dus!

Ik heb een filmpje van de afdaling gemaakt, met de telefoon vastgemaakt aan de stuurtas; zie:

Afdaling naar Sa Calobra

Het was wel spannend: het remmen, het verkeer en de concentratie op het wegdek. Geen fouten maken..! Maar na de eindeloze afdaling, kwam ik met kramp in mijn vingers aan in het natuurlijke haventje van Sa Calobra, waar de boot al lag te wachten. Kaartje kopen kon nog even niet, want de bemanning was aan het lunchen…

Dat ging ik dus ook maar doen en ik vond een vrij tafeltje aan het water. Vlak na mij kwam een andere (sport)fietser aan en de ober vroeg of ik er bezwaar tegen had als hij zou aanschuiven. Fietsers onder elkaar, moet de man gedacht hebben.

Natuurlijk was dat geen probleem en we hebben gezellig keuvelend beide calamar al la plancha gegeten. Hij met een cola (hij ging weer zelfde weg terug omhoog nl.), ik met een copa de rosado, want de boottocht zou een uurtje duren. Ik moet bekennen dat ik onderweg, door het schommelen van de boot, zelf ook schommelend een oogje dicht deed..

Ging nèt!

Aankomst in Port de Sóller, het tot nu toe mooiste dorpje van Mallorca, vind ik. Een prachtige baai, omgeven door imposante bergen en vnl. lage bebouwing; oude huizen vooral.

Vanuit Port de Sóller gaat een rammelend trammetje naar Sóller en verder naar Palma; fietsen niet toegestaan!

Toen ik in Lluc overnachtte sprak ik twee wandelaars, die de GR221 liepen, een wandeltocht door de hele bergketen van ZW naar NO. Zij maakten mij erop attent dat een aantal Refugio’s ook met de fiets bereikbaar is. En aangezien Refugi de Muleta, bij de Faro, op 2,5 km van het haventje ligt, ben ik daar naartoe gereden. Ahum, wel 10% stijgen, wat na lunch en de ‘vermoeidende’ tocht over zee, wel even tegenviel.

Op weg naar de Refugi de Muleta

De huttenwaard (ik weet niet wat dat in het Spaans is) was -zoals het een huttenwaard betaamt- wat nors en van weinig woorden, maar de twee rondbuikige kokkinnen, die na gedane arbeid op het punt stonden te vertrekken, waren goedlachs en één en al praatjes. Of ik vanavond ook kon eten, vroeg ik de waard. Die knikte nee; ik had moeten reserveren. Er was voor 16 gasten gekookt en de kokkinnen waren er net vandoor. Een broodje kon ik krijgen…

Maar voor zo’n gat laat ik mij natuurlijk niet vangen. Ik wacht wel, zei ik. En even later mocht ik tegen gereduceerd tarief de resten van de schalen leeg eten.. (waarom niet gewoon terug naar de haven fietsen voor een heerlijk restaurantje? Dat had ik natuurlijk kunnen doen, maar ik zag op tegen die 2,5 km – 10% terug, na het nuttigen van enkele ‘12%’!).