9 Mei, strakblauw, zon, >30¤. 84km gefietst. Zware dag vandaag. Een flink stuk van de route over een onverhard bergpad, flink stijgend. Het is volgens Benjaminse de ‘pittige’ variant, maar wel de mooiste en over stille weggetjes zonder verkeer. Dat laatste kan ik beamen: ik kom een enkele local tegen die naar een afgelegen olijfbomenveld rijdt. Verder word ik af en toe achterna gezeten door kleine kef- en bijthondjes. Ofwel even stilstaan en terugblaffen, danwel met de linker- of rechtervoet een trapbeweging maken, waarna ze verschrikt afdruipen (het waren er vandaag vier die me belaagden!). Gelukkig zijn de echt serieuze waakhonden doorgaans kettinghonden en, hoe zielig ook, ik ben dolblij dat die niet loslopen! Of ze stormen woest op je af, maar dankzij een stevig hek kan ik een dikke neus naar ze optrekken. 😀

Of het de mooiste variant is kan ik natuurlijk niet beoordelen. Pittig was ie zeker. De laatst kilometers met de tong op het stuur, maar het is gelukt! Zij het dat de beloning wat zuur is: een onpersoonlijk hostal, kraak noch smaak en in de bar, waar ik dit zit te schrijven, mist Ronaldo op TV een penalty…

Gisteren heb ik voorlopig afscheid genomen van Ruud. Hij neemt een andere route naar Sevilla, via Jaen en Cordoba. Ik heb mijn zinnen op Granada gezet en je moet keuzes maken. Vanuit (het zeer aan te raden) Cazorla fietsen we nog een uurtje samen op tot de splitsing, waar we elkaar de hand schudden en elkaar veel succes wensen. Buen viaje!
Vreemd, iemand die je net twee dagen ‘kent’ en toch geeft het een gemengd gevoel om weer alleen verder te gaan. We hebben tijdens zijn heerlijke maaltijd (biefstuk in kleine stukjes, met gebakken paprika, gemengd in pasta en een lekkere tomato frito saus, pikant afgemaakt met cayennepeper!) over van alles en nog wat gesproken: over serieuze onderwerpen als vriendschap, over euthanasie en over hoe vaak je ’s nachts je tent uit ‘moet’… In ieder geval was de sfeer op de camping er naar om diep in het glaasje te kijken. 😉
We komen elkaar nog wel tegen.

Maar na de zware dag van vandaag, verheug ik me enorm op de dag van morgen. Ik heb vandaag al de eerste glimp van de besneeuwde toppen van Sierra Nevada opgevangen. En morgen fiets ik naar de mooiste stad van Andalucía, die aan haar voeten ligt: Granada. Het centrum van de Flamenco, de stad van (wijlen) gitaarvirtuoos Paco de Lucía. Het Alhambra, de onuitwisbare moorse stempel op Spanje. De Sufi Flamenco (zie link op tabblad ‘Into the Wild’) en veel meer. Wat een genot! Ik hoop jullie er iets van mee te kunnen geven. We zullen zien…