14 Juli. Zon maar vandaag drijven flinke wolkenpartijen over.
Het kriebelt weer; nee, niet de mieren die in alle soorten en maten hier de vloer onveilig maken, en ook niet de muggen die ’s avonds het genieten van de warme avondlucht enigszins bekoelen, maar het (weer willen) fietsen! Rocinante staat werkeloos te zijn, zij moet weer eens uitgelaten worden. De stramme ‘benen strekken’. Want rust roest de tandwielen vast.

Na het beëindigen van mijn tocht heb ik een aantal dagen met mijn zwager Roeland doorgebracht: een ‘enkel’ terrasje bezocht, een leuk eettentje aan het strand, een kleine wandeling in de bergen vlakbij… Goed gesprek en vooral genieten van al het schoons om ons heen! (of zoals Roel het pakkend samenvatte: genieten van mooie terassen en goede bediening, of was het andersom..). Het was een goede manier om af te kicken van de grote reis, want er dreigde een klein zwart gat!

Maar alvorens ik me met het hele gezin in Spanje herenig ga ik nog een klein tochtje maken: ‘island hopping, so to speak’. Vanuit Denia, niet ver hier vandaan, vertrekken boten naar de Balearen. De reder heet, hoe kan het anders, Balearia. Ik ben wel eens op Ibiza en Mallorca geweest, maar nog nooit op Formentera, het kleinste eiland van de ‘archipel’. Ik heb wat informatie ingewonnen bij het Oficina de Turismo en er zijn op het eiland een aantal wegen waar je prima kan fietsen. Ook Ibiza, haar grotere zusje, is niet al te groot, dus die doe ik ook aan. Daar ga ik een leuke plek van een aantal jaar geleden opzoeken: Cala Vadella. Geen parties, geen druk verkeer, alleen een zandweg tussen hotel en strand, ideaal destijds voor de kinderen. Ik ben benieuwd hoe het er nu is…

Het klein(st)e eiland Formentera heb ik nooit eerder bezocht. Voor fietsers niet echt een uitdaging, want het is slechts ca. 18 bij 3 km groot, maar de natuur en de stranden moeten overweldigend zijn. En dat is het leuke van fietsen: je gaat er naartoe en ontdekt! Geen taxi, geen autohuur of busvervoer, nee, gewoon van de boot afstappen en de wielen laten draaien (ja, die boot is natuurlijk wel nodig, want het fiets niet lekker op de rulle zandbodem onder water…). Heerlijk die vrijheid!

Ik denk dat ik de helft van de bagage ‘thuis’ kan laten; tent, slaapzak, kooktoestel etc. Al die zaken die ik in Spanje trouw heb meegesleept, maar nauwelijks meer heb gebruikt. Ach, je bent gewend het mee te slepen, dus laat je het niet achter. Maar nu kan ik ‘lichtgewicht’ reizen. Twee tassen in plaats van vijf. Dat scheelt een hoop!

Kortom: ‘zit m’n dasje goed, zit m’n jasje goed, vader gaat (weer) op stap’. Wordt vervolgd, jullie zijn nog niet van mij af!