Het begint nu toch te kriebelen. De vertrekdatum 30 april, mijn koninginnerit, nadert met rasse schreden. En ik moet nog best veel dingen regelen. Mijn stage is in ieder geval gepland. Mijn wat..? Een stage..?
Ja, mijn stage, bij de fietsenmaker! Nooit te oud om te leren, nietwaar? Ik weet weinig van de techniek van een fiets. Een basic training kan dus geen kwaad.

Een band plakken, oké, of een vastgelopen ketting terugzetten (met zwarte handen en kleren tot gevolg). Maar een spaak vervangen of de versnelling goed afstellen.. Dat laatste resulteert bij mij in draaien aan schroefjes van de derailleur, waardoor de fiets nog slechter schakelt dan ervoor. Kortom, in de leer bij een vakman is heel nuttig.

Ed is zo’n vakman. Deze kundige hulpverlener / fietsenmaker, verbonden aan de instelling waar Mieke werkt, is bereid mij enkele kneepjes van het vak te leren. Een mooi beroep volgens mij, en een dankbaar vak: ratelende en piepende barrels omtoveren tot zoevende vehikels waarmee je fluitend de file op de A44 voorbij raast (als je wind mee hebt).

Hoewel in de boekjes van Benjaminse ook fietsenmakers zijn weergeven langs de route, zal toch maar net op die lange weg buiten de bewoonde wereld, in de Pyreneeën bijv., de versnellingskabel breken of de derailleur vastlopen. Niet dat ik een grote reserve voorraad onderdelen meeneem, maar een paar losse items zijn onmisbaar: een reserveband, een aantal spaken (vervoeren in de zadelpen) en een set remblokjes, bijv. Dan is het wel handig als ik die zelf kan vervangen.
Dus Ed, je krijgt bij voorbaat alle credits voor de reparaties die ik onderweg onverhoopt moet uitvoeren. Hopelijk heb ik je kennis niet nodig!

Dit weekend reclame gemaakt voor mijn weblog: ik wilde de naam van mijn weblog met verf op de fietstassen spuiten, maar dat ging niet helemaal goed. De verf bleef aan de mal plakken, zodat ik halve letters overhield (ook dat is dus een vak, reclame en belettering). Met dank aan Joris van 2PPlus in Leiden, die mij belangeloos 2 extra mallen verschafte, probeer ik het nu gewoon met zwarte stift. Wie weet resulteert het onderweg in leuke reakties op mijn blog… We zullen zien; nooit te oud om te proberen!