12 April, 12 dagen voor vertrek. Zonnig, windkracht 4. 0 Km gefietst. Ik ben druk bezig met de voorbereidingen voor het vervolg van mijn tocht, van Valencia naar Sevilla. Vrijdag de 24e vlieg ik ongelofelijk vroeg in de ochtend van Schiphol naar Valencia, met mijn fiets verpakt in een officiële fietsdoos, van Halfords gekregen voor dat zij het loodje legden..
Voordeel van het vroege vertrek van Schiphol is dat ik bij aankomst een flinke dag heb om de eerste kilometers weg te trappen.

Wat doe ik anders tijdens dit tweede deel? Nou, niet veel. Don’t change a winning team zou mijn broer zeggen, en zijn advies neem ik graag ter harte. Al is het alleen al omdat ik met mijn ‘Rocinante’ misschien een winning team ben! Of het zou met mijn alter ego moeten zijn..
Maar inderdaad, ik heb de paklijst uit 2011 erbij gepakt en geconstateerd dat ik, hoewel ik niet veel meer gekampeerd heb in Spanje in 2011, toch mijn tentje mee wil nemen. Ik zal daar per toeval op prachtige camping stuiten, aan een rijkelijk gevuld stuwmeer, met mooie groene wijden en schaduwrijke bomen. Dat wil ik niet missen natuurlijk. Maar verder reken ik er op dat ik regelmatig in casas rurales, hostals, fondas of andere logeerplekken bij mensen zal slapen. Airbnb adressen zijn langs de geplande route in ieder geval niet rijkelijk aanwezig, in tegendeel zelfs; vrijwel geen!

Maar ik heb de belading van de fiets wel flink uitgedund. Hierdoor volstaan deze keer alleen de twee zijtassen achter en de pakrol erbovenop, met daarnaast nog een stuurtas en mijn ‘ijskast’. De twee zijtassen aan het voorwiel laat ik thuis. Dat scheelt minstens 10 kilo bagage, wat met alle stijgingen en dalingen op het traject een welkome vermindering zal zijn!

Ook nu reken ik weer op een traject van zo’n 60-65 km per dag. En aangezien de hele route ongeveer 1300 km beslaat (zie de link op de pagina ‘Into the Wild’) heb ik ongeveer 20-22 dagen nodig om er te komen. En omdat ik in Sevilla een afspraak heb met Mieke moet ik ook nu weer een beetje doortrappen! Eén rustdag per week (invulling afhankelijk van de leuke plaatsen die ik tegenkom) dus vier dagen zijn mijn buffer, rustdagen die ik kan cancellen als het allemaal toch een beetje tegenzit. Maar daar ga ik nu niet van uit.

De bagage heb ik inmiddels min of meer uitgezocht, de fiets heeft een onderhoudsbeurt gekregen bij Ed en ziet er weer als nieuw uit. Het vertrek is wel anders dan in 2011 toen ik gewoon van huis wegfietste, uitgezwaaid door dierbaren. Nu moet ik op het vliegveld van Valencia eerst de fiets weer in elkaar zetten (sleutels niet vergeten..) en is het zaak zo snel mogelijk op kleine weggetjes te belanden. Ook nu fiets ik de eerste 170 km naar Teruel ongeveer 130 km over een oud spoorwegtracé, dat ik 2011 fluitend aflegde, want het gehele tracé een dalingspercentage van ca. 2%.

Dat wordt nu dus een lange stijging, of een ‘vals plat’, zo je wil. Goed om in te komen. In Teruel pak ik de route uit het boekje weer op, voor een lange, maar vooral zinderende tocht door de oven van Spanje, die in mei hopelijk nog op half vuur ingesteld staat!
Ík heb er zin in! Nog 12 dagen en dan lonkt het avontuur. En jullie kunnen zomaar meelezen, vanuit de luie stoel. Wat wil je nog meer? Ik zou bijna mijn dagelijkse uitzicht op het werk gaan missen.. 🙂